Czasami takie filmy są bardzo potrzebne. Potrafią poruszyć emocje...

Nieco na przekór uważam, że zdesperowanej osobie o myślach samobójczych ten film nie wyrządzi krzywdy. Co więcej, widzę w nim sporą dawkę pozytywnej energii. W pewnym sensie jest to film "ku pokrzepieniu serc". Pani Brown to nie przykład rozchwianej kobiety, która postanowiła zażyć proszki i pożegnać się ze światem, od którego była "odklejona". Ona stawiła czoło stereotypom kochającej matki i żony, gospodyni domowej. Odważyła się zrobić rzecz naganną, ale uratowała siebie. Tak samo Meryl po śmierci Richarda dostała możliwość życia dla siebie i Sally a nie życia wspomnieniami i opieką nad Richardem. Można zatem śmiało stwierdzić, że każdy kij ma dwa końce.

Zaopatrzywszy się w dwupłytowe wydanie Godzin, obejrzałem materiały dodatkowe, między innymi wypowiedzi reżysera i kompozytora muzyki, które niejako potwierdziły pozytywną wymowę filmu. Pozwolę sobie zacytować kilka ze zdań, które padają w materiałach. "Film o tym, jak Virginia stawiała czoło życiu" - obrazuje, że to film o walce, a nie o przegranej. Chociaż samobójstwo pisarki, można odebrać jako porażkę w tej walce, to Daldry przywołuje filozofię japońskich samurajów, dla których "odebranie sobie życia, jest pewną formą spełnienia". Zatem Virginia wybiera śmierć nie w akcie szaleństwa, ale podejmuje świadomą decyzję, która ma wieńczyć jej życie. "W jej śmierci nie ma smutku ani rozpaczy - to jej egzystencjalny wybór", mówi Cunningham. Nie zgodzę się, też z tezą, że film jest o samotności i pustce w życiu. To film o tym, ile ważą decyzje jakie podejmujemy by zaznać szczęścia... Wreszcie scena między Richardem i Vanessą, która pokazuje, że należy żyć dla siebie, a nie dla siebie nawzajem... Tyle chaotycznych myśli, po obejrzeniu materiałów dodatkowych, a teraz siadam, by obejrzeć Godziny "po raz nie wiem nie wiem już który". Pozdrawiam.

Dzięki za przytoczenie tych wypowiedzi. "Godziny" widziałem ze razy, ale chyba następnym razem jeszcze inaczej na nie spojrzę. I dlatego właśnie kocham ten film...

Swoją drogą jako kontynuację klimatów Godzinowych, ale już o negatywnym wydźwięku polecam "Drogę do szczęścia" - "Revolutionery Road" z Winslet i DiCaprio.

No mam w planach obejrzeć....

SooSeK nie jestem pewna, ale wydaje mi się, że nie było żadnej sceny między Richardem i Vanessą.

oczywiście chodziło mi o Clarissę i moment, w którym mówiła, parafrazuję "właśnie to robią ludzie, żyją dla siebie nawzajem" :) mój błąd, dobrze myślałem, źle napisałem :P czy twój nick ma sugerować, że szukasz wszędzie błędnych wpisów? :P

Ja też przetrwałam... Ale wynudziłam się... Czytałam książkę i... porywająca nie była, ale lepsza to na pewno, nie ma co ukrywać... ;p Film jedynie na 4...

Ja też leciutko się wynudziłam. W każdym razie mnie ten film nie zdołował. A dla samobójców chyba tym bardziej nie będzie dołujący, ale raczej pokrzepiający.

Ale co najbardziej mnie zaintrygowało w tym filmie, to Nicole Kidman! Zmienili jej nos i jej nie poznałam. Musiałam dopiero szukać potwierdzenia na zdjęciach, że się nie pomylili w napisach i że to naprawdę ona :>