Przejmująca, a jednocześnie prosta historia niewidomego ośmioletniego chłopca z Teheranu. Symboliczny, poetycki, po mistrzowsku zbudowany film, z zapierającymi dech w piersiach zdjęciami i znakomitą kreacją młodego aktora. Majidi maluje kamerą zachwycający obraz prostego wiejskiego życia, pełnego radości, codziennej pracy i przywiązania do tradycji.
Mam takie refleksję na temat różnicy pomiędzy ojcem a jego matką i Mohammedem. Myślę, że te różnice pomiędzy nimi zostały przedstawione w scenach z pisklęciem, rybą i żółwiem. Mohammed i jego babcia dostrzegają najmniejsze stworzenia i pomagają im sposób pełen podziwu. Mohammad jest niezwykle delikatny i wytrwale szuka...
więcejRozkwit kina irańskiego datuje się na początek lat 90. Niezwykle cieszy fakt, że filmy irańskie, również docierają do nas, a to za sprawą dystrybucji kinowej(Gutek film), festiwali filmowych(chyba największy dotąd przegląd tej kinematografii odbył się w Sanoku dzięki Romanowi Gutkowi), jak i prezentacją ich od czasu...
więcejTu chyba bardziej ojciec ma dylemat - co zrobić z syenm. Babcia chce czego innego, on czego innego, no i film kończy się również w taki sposób że to on cierpi a nie jego syn.
Przy okazji warto zwrócić uwagę na wspaniałe widoki w tym filmie.
Film Majida Majidi, twórcy nominowanych do Oskara „Dzieci Niebios” zachwycił mnie prostotą przekazu. Film opowiada historię ośmioletniego Mohhamada (Mohsen Ramezani), chłopca uczącego się w jednej z teheranskich szkól dla ociemniałych dzieci. Wraz z końcem roku szkolnego po uczniów przyjeżdżają rodzice, widać...